Nog altijd vermist …

22 weken zijn we nu verder en we hebben nog steeds geen idee waar je bent.

We vermoeden en hopen dat je je nog steeds schuil houdt in het natuurgebied.

Een onmogelijke opgave om je te vinden want het gebied is ondoorgrondelijk, groot en op veel plekken moeilijk begaanbaar.

Toch gaan we zaterdag 23 juli met 18 mensen een poging wagen om te zien of we je in beeld krijgen.

En als dat niet lukt dan gaan we wachten op een zichtmelding of een ander teken van leven.

Want opgeven … dat kunnen we niet!

Hoe moeilijk het ook is maar onze opties zijn op.

We hebben van alles geprobeerd om je op of in beeld te krijgen.

We hebben voerplekken gemaakt, een vangkooi geplaatst, camera’s opgehangen, drones laten vliegen, speurhonden ingezet, gespot met warmtebeeldcamera, we zijn in het donker het gebied ingegaan, met een boot langs de Maas gevaren … noem het maar op.

De flyers die overal hangen met jouw vermissing er op en die iedere keer weer weggehaald worden door iemand die er zich aan irriteert en vindt dat het na 5 maanden maar gedaan moet zijn.

Die persoon heeft geen idee hoe belangrijk het voor ons is dat mensen op de hoogte zijn van je vermissing en dat we gebeld worden als iemand je ziet.

Zoekteams die onderling niet samen kunnen werken terwijl er toch maar één ding echt belangrijk is en dat is jou thuiskrijgen lieve Flynt.

Wat maakt het ons uit wie er met de eer gaat strijken? Als je maar thuiskomt!

Voor mij is het onbegrijpelijk dat organisaties die zich inzetten voor dieren niet samen kunnen of willen werken.

Er kan zoveel meer bereikt worden zonder al die ego’s als ze hun kennis en ervaring willen delen.

Wat we niet begrijpen is dat we twee keer een zichtmelding van je krijgen waarvan één zelfs met foto en dat er dan niet meteen actie ondernomen werd.

Want wat als er de eerste keer wel meteen een speurhond was gekomen om te zien waar je naartoe bent gelopen?

En waarom breekt er nu net in de nacht van jouw eerste zichtmelding een brand uit in de omgeving waardoor we zeker weten dat je er weer vandoor bent gegaan.

En bij je tweede zichtmelding hebben we ook lang op actie moeten wachten terwijl we zelf met onze hamster Mistie onderweg waren naar de dierenarts om haar in te laten slapen.

Daarna zijn we meteen naar de plek toe gereden waar jij op camera bent vastgelegd.

Herinner je je Mistie nog Flynt?

Zij was niet zo dol op je terwijl jij alleen maar wilde spelen met haar.

Mistie was ongeneeslijk ziek en we wisten dat we afscheid van haar moesten gaan nemen.

Vaak heb ik gedacht dat jij pas thuis zou komen als zij er niet meer was en wat gebeurt er op het moment dat we haar in moeten laten slapen? Er komt een zichtmelding van je binnen met foto!

Zou het dan echt waar zijn dat jij thuiskomt als Mistie er niet meer is?

Twee speurhonden bevestigen uiteindelijk dat jij het inderdaad was op die foto maar een vervolgactie blijft uit.

Wat me troost is dat je met je staart in de lucht liep want dat doe je alleen maar als je het naar je zin hebt.

Met de kennis van nu zou ik nooit meer zo’n afwachtende houding aannemen, maar wat wisten wij er van Flynt?

We hebben nog nooit eerder een vermissing meegemaakt en hopen het ook nooit meer mee te maken.

Over de rug van Flynt zijn er vele fouten gemaakt en zijn er kansen blijven liggen.

We hebben uiteindelijk de beslissing genomen om het ene zoekteam van de vermissing af te halen en met een ander zoekteam verder te gaan.

Een samenwerking was helaas niet mogelijk en het werd ons niet in dank afgenomen.

Maar hey Flyntje, jij bent het belangrijkste en we doen het allemaal voor jou!

Laat je je binnenkort weer eens zien?

UPDATE 9 oktober 2022: Flynt is recent weer gezien in Dieteren waar hij sinds 31 jul voor het eerst opgemerkt is.
We hebben hem echter nog steeds niet gevangen.

UPDATE 25 mei 2024: de laatste zichtmelding van Flynt was op 22 april 2023 in Dieteren. Nu we al langer dan een jaar geen zichtmeldingen meer hebben ontvangen is de kans klein dat Flynt nog in leven is. 

CAROLINE WIRTZ

Ik schrijf deze berichten over onze vermiste hond Flynt om zo baasjes van langdurig vermiste honden te steunen.

Als je viervoeter vermist raakt is dit een hel om mee te maken en de onderlinge strijd tussen de zoekteams maakt het er niet makkelijker op.

Er wordt goed werk verricht door de vrijwilligers maar het blijft voor mij onbegrijpelijk hoe organisaties die zich inzetten voor dieren, op welke manier ook, maar niet samen schijnen te kunnen of willen werken.