Het ergste wat je als hondeneigenaar kan overkomen is dat je trouwe viervoeter vermist raakt.
In ons geval raakte onze geliefde hond zoek op 12 februari 2022, twee dagen voor zijn 11e verjaardag.
Flynt logeerde bij mijn ouders in Stevensweert omdat wij 2 volle dagen cursus hadden.

Ik zal het telefoontje van mijn moeder nooit vergeten:
“waar ben je?”
Ik zei: “net vertrokken uit Arnhem.”
Mijn moeder: “rechtstreeks naar Stevensweert komen, Flynt is weg!”

Paniek, veel te hard rijden en ondertussen snel een Facebook post in elkaar geknutseld met een recente foto, de plaats van vermissing met mijn telefoonnummer zodat familie en vrienden konden beginnen met delen.
En dan sta je uiteindelijk in Stevensweert en begin je in paniek te zoeken.
Ondertussen was het al donker en was het zoeken naar een speld in een hooiberg.

Hoe was het dan gebeurd?
Flynt was die dag onrustig.
Normaal gesproken doet onze senior niet meer dan eten, slapen en vier keer per dag wandelen.

Deze dag was anders.
Flynt was laat in de ochtend uitgelaten maar wilde aan het begin van de middag al weer naar buiten toe.
Mijn vader heeft weer een ronde met hem gewandeld en deed Flynt bij terugkomst zijn riem af in de garage.
Helaas stond de garagedeur nog op een kiertje en Flynt zag zijn kans.
Hij dook tussen de benen van mijn vader door zijn vrijheid tegemoet.
Tot drie keer toe kwam hij terug en mijn arme vader heeft gerend alsof zijn leven er vanaf hing.
Tot op twee meter naderde Flynt hem maar hij liet zich niet vangen.

En toen ging het mis!

Flynt kwam op een dijk terecht en mensen hebben geprobeerd hem te vangen.
Hij heeft gerend voor zijn leven, een weiland in en weer het weiland uit, op zijn hielen gezeten door goedbedoelende mensen die de slechtste keuze maakten die ze konden maken:
Een hond opjagen.

Achteraf hoorde ik dat Flynt de dijk weer opgerend was en twee auto’s en een bus hem bijna onder de wielen kregen.
Ook twee fietsers konden hem net ontwijken en Flynt vluchtte weer het weiland in.
Hij werd weer achternagezeten en dook onder de prikkeldraad door waar hij niet meer gevolgd kon worden.
Aan het einde van het weiland waagde Flynt de spong en daar was de Maas.
Vanaf de weg en vanuit het weiland leek het er op dat Flynt de Maas insprong.
Mijn grootste angst was een nachtmerrie geworden!

Van dit verhaal heb ik wekenlang amper geslapen omdat ik, zodra ik mijn ogen midden in de nacht opendeed, ik Flynt voor me zag vechtend tegen het Maas water.
En ook als ik mijn ogen dichtdeed.

De volgende ochtend waren we ter plekke om het Maas drama te reconstrueren in gezelschap van speurhonden om de sporen van Flynt na te gaan.
Daar waar Flynt sprong was nog een oever van een meter of vijf en kon onmogelijk vanaf de weg of vanuit het weiland gezien zijn dat Flynt te water ging.
Waarschijnlijk is door de sprong van Flynt een watervogel verstoord en is deze het water ingesprongen en voor Flynt aangezien of aangehoord.

 De speurhonden pakten de geursporen van Flynt op en liepen richtig het natuurgebied.
Deze plek is maanden zijn verblijfplaats geweest en misschien nog steeds tot op de dag van vandaag.
We hebben nog lang getwijfeld over het Maas verhaal want was als hij toch …

Precies drie weken na zijn vermissing kregen we gelukkig de eerste zichtmelding van Flynt.

Hierover later meer.

CAROLINE WIRTZ

Ik schrijf deze berichten over onze vermiste hond Flynt om zo baasjes van langdurig vermiste honden te steunen.

Als je viervoeter vermist raakt is dit een hel om mee te maken en de onderlinge strijd tussen de zoekteams maakt het er niet makkelijker op.

Er wordt goed werk verricht door de vrijwilligers maar het blijft voor mij onbegrijpelijk hoe organisaties die zich inzetten voor dieren, op welke manier ook, maar niet samen schijnen te kunnen of willen werken.